Gwóźdź programu cz.4

ul.Kochanowskiego. Kanciapa ekipy. 15.45
- Mamy poszlaki, które wskazują na wersje, które założyliśmy. Szkoda tylko że na razie nie łaczą się w logiczną całość.
- Ewidentnie brakuje nam punktu zaczepienia - odparł Wnuk na słowa komisarza.
W kanciapie odezwał się telefon. odebrał go aspirant Jasionka.
- Halo. Gdzie?? Ok. Już przekazuje.
- Co jest?? - spytał komisarz.
- Patrol zlokalizował Adama Turskiego w centrum, na ulicy Mostowej.
- Szkoda czasu, lecimy.
Całą trójka czym prędzej zbiegła na policyjny parking i zapakowała się do Toyoty Auris. Patrzący na tą scenę z góry Jasionka tylko pokręcił głową
- Oni to chyba kochają swoją pracę - mruknął do siebie.

Chwilę później. Okolice ulic Ludgardy, Sierocej, Koziej.
Komisarz zwijał się w samochodzie jak w ukropie byle tylko czym prędzej przejechać przez korek. Nie pomagały mu w tym wąskie uliczki okolic Starego Rynku.
- 00 dla SWS. Skrót SWS był używany przez centralę w celu wezwania komisarzy i pochodził od pierwszych liter ich nazwisk.
Na wezwanie odpowiedział siedzący na fotelu pasażera Wnuk.
- SWS zgłasza się.
- Ten wasz poszukiwany Turski, zorientował się że jest obserwowany przez patrol i uciekł na Plac Bernardyński. Usiłuje skoczyć z dachu jednego z budynków.
- Jasna cholera! Nie możemy faceta stracić. Że tez nasi nie mogli być bardziej dyskretni. Wezwij negocjatora.
- Ok.
Komisarz przyspieszył jeszcze bardziej.

Dwie minuty później. Plac Bernardyński.
"Suchy" wyskoczył z auta w takim tempie, jakby coś się paliło. Wnuk i Sobolska mimo że byli w znakomitej formie mogli tylko pozazdrościć komisarzowi. Mimo że najstarszy, to najszybszy i najbardziej gibki. Cała trójka przecisnęła się przez tłum gapiów.
- Cholera. Jak on was zauważył??
- Nie wiemy jak się zorientował.
- Co ty mi tu pieprzysz. Jak facet nam zejdzie to będzie nie lada problem. - Komisarz dopiero teraz spojrzał do góry. Turski stał już na gzymsie. Miśka po cichu podpytała drugiego członka patrolu o to czy jadą już strażacy i pogotowie. Tamten odpowiedział twierdząco. Po chwili na jej polecenie razem z kolegą zajmowali się wyganianiem gapiów. Po chwili pojawili się także wspomniani już strażacy, zaraz za nimi lekarze z pobliskiego szpitala imienia Krysiewicza, a po nich Sebastian Wolniak, który był doświadczonym negocjatorem.
- Dzień dobry, komisarzu - negocjator przywitał się z Sucheckim.
- Dla kogo dobry, dla tego dobry.
- Dowiedziałem się od centrali że mamy jakiegoś faceta na dachu. - Wolniak spojrzał na górę.
- Musimy ściągnąć faceta na dół. To dla nas bardzo ważny świadek.
- Zaraz, ale przecież to jest Turski, ten iluzjonista.
- No o niego jak widzisz chodzi.
- Co on zrobił??
- Zabił przypadkowo faceta.
- W tym numerze ze strzelaniem z pistoletu??
- Dokładnie w tym. ktoś podłożył mu ostre kulki. On o tym nie wiedział i zastrzelił faceta.
- No to ściągnijmy go na dół.
Wolniak ruszył do swojego auta po megafon. Po chwili wrócił. W tym czasie Wnuk i Sobolska zdążyli załatwić już plany kamienicy. Swoim odkryciem podzielili się z komisarzem. Ten skonsultował się jeszcze z negocjatorem.
- Facet jest zdesperowany. Idę na górę. Odwróć gadaniem jego uwagę. Ja go ściągnę.
- Ok.
Negocjator włączył megafon. Wykonał próbę mówioną, po czym odezwał się do Turskiego.
- Nazywam się Sebastian Wolniak. Jestem negocjatorem. Chciałbym z panem porozmawiać.
- Nie chcę z Panem rozmawiać. Z nikim nie chcę rozmawiać.
- Dlaczego?? Samobójstwo nie jest żadnym wyjściem.
- Jest. Po co mam żyć?? - odkrzyczał iluzjonista z góry.
Najbardziej niewiarygodna była przemiana tego człowieka. Z pewnego siebie faceta stał się kłębkiem nerwów, a teraz stał na skraju przepaści, na skraju śmierci.
- Doskonale rozumiem Pana sytuację.
- Nic nie rozumiesz. Zabiłem człowieka. Pójdę siedzieć - Turski kompletnie nie zauważył "Suchego", którego plan sprawdzał się idealnie.    
- Nie pójdziesz siedzieć. Daj sobie pomóc.
- Nie chcę. Chcę umrzeć. Skaczę.
Nie zdążył jednak tego zrobić, bo w tej samej chwili powalił go "Suchy". Po chwili pojawiło się dwóch mundurowych, którzy zabrali faceta. Suchecki otarł ręką pot, który leciał mu z twarzy. Wolniak, Wnuk i Sobolska odetchnęli z ulgą, a publiczność skwitowała finał tej akcji brawami.
         
Komenda. ul. Kochanowskiego.
Tym razem zaszczyt przesłuchania dostał Wnuk. Po pierwsze dlatego że sam bardzo palił się do tego, a po drugie "Suchy" odpuścił. W końcu nie był na miejscu zabójstwa. Iluzjonista siedział ze spuszczoną głową. Lekko trzęsły mu się ręce
- Spójrz na mnie - rozkazał Wnuk.
Turski podniósł głowę. Spojówki oczu nie były czerwone. Były wręcz krwiste.
- Pogadajmy.
- O czym niby?? Przecież wszystko wiecie.
- No nie wszystko. Zastanawiam się dlaczego wymyśliłeś akurat taki numer. Dlaczego Twoim znakiem rozpoznawczym stało się udawanie śmierci. I dlaczego ta śmierć stała się prawdą.
- Każdy z nas miał jakiś znak rozpoznawczy. Moim akurat był ten numer.
- Ten numer doprowadził Cię do zguby. Dobrze strzelasz. Ćwiczysz gdzieś??
- Na strzelnicy.
- Na strzelnicy z tego co pamiętam strzela się ostrymi. Powiedz mi jak to było tego dnia.
- No wszystko ustalaliśmy z tym właścicielem Mariańskim, a potem z Gerlachem.
- Zapłacili Ci za pokaz??
- Tak. Spisaliśmy umowę. Poszedł przelew. Pan Gerlach robił go przy mnie.
- Szkoda, że nie będziesz mógł skorzystać z tych pieniędzy. A jak znieśli tego Gerlacha to co się działo??
- On nie wychodził. No to przeprosiłem i poszedłem za kulisy.
- I co dalej??
- Patrzę, a on leży. Najpierw mówię do niego ze po co to było?? A on nic. Coś mnie tknęło Podszedłem do niego. Zimny był. Zorientowałem się że to trup.
- Po co poszedłeś do kibla??
- Oblał mnie zimny pot. Chciałem się trochę obmyć. Kiedy wyszedłem zdałem sobie sprawę, że będę oskarżony o morderstwo.
- I dlatego uciekłeś?? W ten sposób skierowałeś podejrzenia na siebie. Wcześniej otworzyłeś sobie drzwi dla personelu.
- Nie otworzyłem. Były otwarte. Sam się zdziwiłem,że można sobie tak wyjść.
- Mhm... - Wnuk wstał i udał się do drzwi. Miał już wyjść, ale wtedy odezwał się Turski.
- Mogę o coś zapytać??
- Możesz.
Wnuk od razu pomyślał,że facet będzie się pytał o wysokość wyroku. Ten jednak go zaskoczył.    
- Czy ślepaki mogą zabić?? Zastanawiam jak mogły zabić tego faceta.
- Ślepaki nie zabijają.
- Ale jak to??
- Strzelałeś ostrymi nabojami.
Wnuk wyszedł z pokoju. Teraz razem z Sobolską i Sucheckim obserwowali iluzjonistę, który ukrył twarz w dłoniach.
- Dosyć spójnie gada.
- Nom. Szkoda,ze uciekał. Lepiej, żebyśmy znaleźli tego, kto podłożył kule. Bo szkoda, żeby facet resztę życia spędził w pierdlu. Dostanie kilka latek za nieumyślne spowodowanie śmierci. A może nawet "zawiasy" bo jest niekarany - odparł "Suchy".
W kanciapie siedział aspirant Jasionka. Nawet nie zerknął na trójkę komisarzy, którzy pojawili się w pokoju.
- Bardzo ciekawe informacje znalazłem.
- No to dawaj.
- Otóż z dokumentu właścicielstwa Hotelu "Polonia" wynika, że właścicielami hotelu są:
a) Grzegorz Mariański - 45% udziału.
b) Arkadiusz Gerlach - 45% udziału
c) Diana Litwińska - 10 % udziału
- W razie śmierci któregoś z udziałowców jego akcje przejmuje współmałżonek. A teraz drugie. Arkadiusz Gerlach miał polisę.
- Na ile??
- Okrągłe 500 tysięcy złotych.
- Pół bańki. Uuuuuu..... - Miśka aż zagwizdała.
- Kto był beneficjentem?? - spytał komisarz.
- Patrycja Gerlach.
- No to chyba złożymy wizytę kochanej żonie.

Aleja Wielkopolska 47/12
Komisarze znowu stali pod drzwiami mając za sobą wbieg po schodach na sama górę budynku. Misia tym razem nie narzekała. Komisarz nacisnął na dzwonek.
- To znowu Państwo?? - spytała Patrycja Gerlach. Dalej wyglądała tak samo. Ten sam ubiór. Te same podkrążone oczy.
- Jest jedna kwestia do wyjaśnienia.
- Jaka?? - wszyscy obecni przeszli do salonu.
- Co Pani wie o polisie??
- O jakiej polisie??
- O polisie, Pani męża, Arkadiusza Gerlacha. - wyjaśniła Miśka   
- To Arek miał polisę?? - spytała zaskoczona Gerlachowa
- Pani była głównym beneficjentem. Otrzyma Pani pół miliona złotych.
- Mój Boże. Pół miliona złotych??
- Tak. Nie wiedziała pani o polisie??
- Nie wiedziałam. Przysięgam.
- Dobrze. W takim razie nie przeszkadzamy.

Na dole.
- Ta Gerlach wyglądała na bardzo zaskoczoną.
- A może dobrze kłamie. I wodzi nas wszystkich za nos?? - zastanawiał się Wnuk.
- Raczej nie kłamie. Wygladała na bardzo zaskoczoną, nawet zszokowaną. Szczególnie tą kwotą. Poza tym, ta polisa otwiera nam nowe mozliwości.
- Niby jakie??
- Jeśli facet miał kochanki, to mogą się zemścić.
- Niby za co?? - spytała Miśka.
- Za brak ujęcia w polisie. Nie dostaną nawet złamanego grosza.